Scheiden

Ik heb er lang over zitten dubben of ik er in een blog over moet schrijven maar sinds afgelopen zaterdag zijn mijn vrouw en ik gescheiden. Ze had haar vertrek al geruime tijd geleden voorbereid en nu was het dan zo ver. “En deze keer langer dan een week” voegde ze toe toen ze haar besluit aan mij vertelde. Ik kon daar geen verandering in brengen en ook zij had alle opties bekeken en geprobeerd. Ik moest maar accepteren zoals het was. En door de deurspleet kon ik nog net zien hoe ze met haar koffers vocht, én met zichzelf.

Maar liefst tien dagen blijft ze weg. Ze gaat naar onze dochter op Lanzarote. Door het wegvallen van de vluchten van Ryanair vanuit Eindhoven Airport is het veel moeilijker geworden om een mooi geprijsde vlucht te boeken. Vorig jaar nog was ze voor een paar tientjes voor een weekje heen en terug geweest. Nu bleek een week bijna net zo duur als 10 dagen.

De afgelopen dagen heb ik mijn geheugen aan het werk gezet om te kijken of ze al ooit eerder zo lang weg is gebleven. Ik geloof van niet. Die ene keer dat ze vanwege een ingreep in het ziekenhuis lag was korter. De vorige keer “Lanza” was dus maar een weekje. En hoewel mijn vrouw daar volgens mij toch wel wat twijfels over heeft, kan ik best wel voor mezelf zorgen. Ik ben geen kookprins maar een paar gerechtjes kan ik best wel bereiden. En ondanks het feit dat je pizza’s, burgers, spareribs en weet ik veel wat nog meer kunt laten bezorgen en hier in Veghel – dat heet niet voor niets “Voedingsstad” – talloze winkels en restaurants hebt waar je wat kunt eten, was ik echt van plan om zelf te zorgen dat er iets op tafel zou komen. Met “professor Google” en “YouTube” kun je immers alle recepten en bereidingswijzen downloaden of bekijken.

Het begon met een boodschappenlijst. Als ik nou kon aangeven wanneer ik wat wilde eten, dan zou mijn vrouw vast zorgen dat die boodschappen in huis waren voordat ze zou vertrekken. “Dan hoef je alleen nog maar voor verse broodjes te zorgen”. Op het Tien-dagen-schema stonden maar een paar afhaal- cq bezorgmomenten, wel een paar keer “dubbele hoeveelheid maken” om twee dagen na elkaar hetzelfde te eten. Verder nog instructies als “ ’s morgens varkenshaasje uit de vriezer halen” en een recept voor de spaghettisaus, die de vorige keer ook al zo’n succes was. Vorige week vertelde mijn vrouw een paar keer dat ze “wat meer gemaakt heeft en de rest in een bakje in de vriezer heeft gelegd”. Ik denk dat ik eten over houd…

Deze week las ik over een onlangs verschenen onderzoek van het CBS over het thema “scheiden”. Het leeftijdsverschil tussen partners blijkt een factor te zijn voor het aantal scheidingen na een bepaalde periode. Als dat verschil maar maximaal 2 jaar was dan ging na 12 jaar huwelijk 25 procent (!) uit elkaar terwijl dit 30 procent bedraagt bij stellen waarvan man en vrouw 5 tot 10 jaar verschillen in leeftijd. Gelukkig: wij schelen anderhalf jaar. Wat dat betreft zitten we niet in de groep met verhoogd scheidingsrisico. Als een vrouw gaat samenwonen in de leeftijd van 18 tot 20 jaar dan loopt dat in bijna de helft van de gevallen uit op een scheiding. Mooi, want mijn vrouw was een paar jaar ouder. Ook het feit dat we twee kinderen hebben is gunstig. O ja. Het blijkt volgens het CBS gunstiger te zijn dat ík een Hbo-opleiding heb genoten en mijn vrouw niet, in plaats van andersom. Om ons huwelijk goed te houden ga ik hier niet verder op in.

Volgende week dinsdag ga ik mijn vrouw van het vliegveld halen. Een dag later zijn we 32 jaar getrouwd. Tis wel een beetje raar (volgens het CBS), twee-en-dertig jaar…